Kolezyum hakkında

 

24 Aralık’ta Vatikan müzesinin ihtişamına o kadar kaptırdık ki kendimizi, zamanın nasıl geçtiğini fark etmemişiz. Saat 14:30 için aldığım Kolezyum biletimin giriş saatine yetişebilmek için Vatikan müzesi çıkışında bulunan taksilere yöneldim. Türkiye’deki taksiciler gibi bir grubun içine dalıp önce İngilizce, sonra İspanyolca Kolezyum’a gitmek isteğimi belirttim. Önce 50 Euro gibi bir fiyat talep etti taksici. “Taksimetreniz yok mu?” diye sorunca arkalardan zayıf bir İtalyan’a yönlendirdiler ve onun resmi bir taksi olduğunu söylediler. Bindiğimiz takside taksicinin ilk yaptığı şey taksimetreyi açmak oldu. Kısa bir yolculuk sonrası 15 Euro olan taksi ücretini ödedim ve tam da o görkemli, ihtişamlı ve korku salan yapının tam önündeydik.


Taksiden inince bir Erasmus öğrencisi olduğunu düşündüğüm genç bir kızın, orta yaşlarda bir beyefendiyle Türkçe konuştuklarına şahit oldum. Bu bey, boynunda taşıdığı kokartla rehber görünümü veriyordu. Ancak tanışıp biraz konuştuktan sonra, kendisinin Bingöllü olduğunu, yıllardır Türkiye’ye gitmediğini ve İtalya’da yaşadığını  ve rehber olmadığını öğrendim. Bu kısa konuşma sırasında genç kız yanımızdan uzaklaştı ve biz de 10-15 dakika kalan giriş saatinin önemsiz olduğunu sonradan öğrendiğim o sıraya girmek için Bingöllü arkadaşın yanından ayrıldık.


Giriş, etrafı Türkiye’de polis kontrol noktalarında kullanılan demirden korkuluklarla çevrilmiş bir alandan geçerek yapılıyordu. Görkemli yapının ihtişamı ve gölgesi altında yüzlerce insanın sırada beklediği bu yere nihayet gerekli kontrollerden geçtikten sonra girebildik.


İlk kez adım attığım Kolezyum, sadece bir yapı değil, zamanda geriye doğru bir yolculuktu benim için. Dokunduğum duvarlarda işçilerin emeklerini, acılarını hissedebilmek; korku ya da öfkeyle birazdan karşılaşacakları insan ya da hayvanlarla yapacağı mücadelede hayatta kalıp kalamayacağı endişesiyle arenaya koşuşan gladyatörleri görmek. Ağlayan, bağıran yada kahramanca savaşmayı tercih eden kölelerin arenada birer savaşçıya dönüştüklerini düşünmek  ve coşkun bir hevesle arenada olan her neyse onunla üzülen ya da sevinen halkın seslerini duyabilmek…


Roma’nın kalbinde yükselen bu devasa amfitiyatro, insanlık tarihinin görkemli bir anıtı olarak tüm heybetiyle karşımdaydı.


Tanrı,  içinde yaşadığımız zamanın kudretli ile bizi korusun. Cılız vücutlarımızla o gün bir köle olarak bu yere gelmeyi asla istemezdim. Bugünün heybetliyle dolaştığım bu yerlerde o günün şartlarında bir kaç dakikalık arena ateşindeki cılız bir köz olurdum herhalde. 


Kolezyum’un tarihine baktıkça, kendimi Antik Roma’nın çalkantılı ve ihtişamlı günlerinde buldum. İmparator Vespasian tarafından MS 70-80 yılları arasında inşa edilen bu yapı, Roma İmparatorluğu’nun gücünü ve ihtişamını göstermek için tasarlanmıştı. İnanması güç ama burası bir eğlence merkeziydi; gladyatör dövüşleri, vahşi hayvan avları ve halka açık oyunlar burada, yani dokunduğum ve hissettiğim bu topraklarda meydana geldi. Hissedebilmek, onları duyabilmek; bağrışlarını ve yükselen bir kılıcın indiği yerde verilen son nefesin o coşkuda yok oluşunu duyabilmek…


Çok fazla empati yaptığım hissiyle gezindiğim bu yerin mimarisine hayran kalmamak elde değil. Eliptik şekliyle, oturacak yerlerin düzeniyle ve akustik sistemiyle mühendislik harikası bir yapıydı. Taş bloklardan kemerli geçitlere, zemin altındaki karmaşık tünellerden görkemli tribünlere kadar her bir detay incelikle işlenmişti. Günümüzde bile, zamana meydan okuyan bu harabeler birer sanat eseri gibi görünüyor.


Ama insan bir an durup düşündüğünde Kolezyum’un sadece bir mimari harika olmadığını fark ediyor. O taşların arasında insanlık tarihinin hem ihtişamını hem de acımasızlığını hissediyor. Yüz binlerce insanın ve hayvanın kanı burada döküldü, sadece bir gösteri uğruna… Bu çelişki, bu ironi , burayı hem hayranlık uyandıran hem de hüzün veren bir yapı haline getirdi gözümde. Arenaya inip etraftaki insanların çığlıkları eşliğinde yaşam mücadelesi veren bugünün gladyatörleri ve o günün ölüme mahkûm köleleri, savaşlarda esir düşmüş bir asker  ya da ticarette borcunu ödeyememiş bir tüccarın kanlı sonuna yolculuğundaki belki de son duraktı.


Her şeye yüksekten bakan Roma halkının, bedava ekmek ve bira eşliğinde izlediği bu eğlenceler ve hüsran, Kolezyum’un her taşına işlenmiş bir haykırış halkası gibiydi.


VIVAT IMPERATOR


24 Aralık günü Kolezyum’dan ayrılırken, bu heybetli yapının hem geçmişin bir tanığı hem de insanlığın hem yaratıcı hem de yıkıcı doğasını gözler önüne seren bir sembol olduğuna tanıklık ettim. Roma’nın kalbinde bir kez daha, tarihin büyüsüne kapılmış olarak Panteon’un yolunu tuttuk.







 

























Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

İTİRAFLARİM KİTAP İNCELEMESİ TOLSTOY

Resim
Rus yazar Tolstoy tarafından 1880 yazılmış bir kitap olan ''İTİRAFLARIM"  okunup bitirildiğinde yarım kalmış , eksik kalmış hissi uyandıran bir duygu bırakıyor insanda. Bu his her ne kadar kitabın felsefe sorularına cevap arayan bir nitelikte olmasından kaynaklı olsa da. Daha çok Tolstoyun kendi dinine eleştirel bir bakış açısıyla inkara ulaşmis olmasının sonuçsuz bırakılmış olmasından da kaynaklanıyor olabilir.  Bir çok din aliminin de içine düştüğü bir buhrandır, cahilliğin en büyük erdem olduğu bilgisi, bir yerde bilmenin zirvesine ulaşmış,  bilginin erdemiyle yoğruus bu üretken kişilerde, herdaim  sıfıra dönüş görülmekte. Bu sıfıra dönüş içinde bulunduğu dini, durumu, yaşayış biçimlerini sorgulama ve inkar etme, bayagilik, umursamazlık, kabuğuna çekilme ve yalnız kalma isteği olarak kendini göstermekte. Bu duygular eşliğinde Tolstoy'da kendi cikmazindan kurtulmaya çalışmakta, o da bilmenin,  hiç birşey belmemekle eş değer olduğunu, bildiklerinin ...
Devamı

Varlık ve yokluk ilişkisi

İnsanın dünya hayatında bilinç sahibi bir varlık oluşu ve var olmanın bilincine ulaşma arzusu kişinin kendisinde oluştuğunda, nedenleri    eleştirel bir düzende ele alışıyla gelişen insan aklı, karanlığın içinden aydınlığı çıkardı ancak bu aydınlanma süreci, zaman, bilinç, bilme, bilgi ve bilginin uygulanması denkleminde bir birine eklenen tecrübenin katlanış hallerinden ibaret. Aydınlık ve karanlık ilişkisi,    varlık ve yokluğun birlik ilişkisiyle eşdeğer bir yapıda.    Karanlık,    yokluğun, bilmemenin, cehaletin  Aydınlık ise varlığın , bilmenin , aydınlanmanın sembollerini kendinde barındırır. Işığın yokluğu ile varlık fiziki olan alemde görme yetisinin işlevselliğini yitirmesinden kaynaklı bir yokluğun içinde bulur kendini ancak karanlıkta olan şey fiziki varlığını korur, bu görünmezlik onun yokluğu ile alakalı bir durum değil bakan bakılan arasında var olmayan koşulların eksikliğidir.  Bu koşullar tekrar uygun şartları sağladığınd...
Devamı

UYKU ALEMİNDE BİN FERSAH

Bedenin fiziksel dünyadan ayrılıp ,  soyut dünyaya geçişinde ki ilk adım. İnsanın  günlük yaşamı içinde vazgeçilmezi olan uykuda geçirilen zamanlar bedeni bir ihtiyaç olarak karşımıza çıksa da aslında o soyut dünyada olan biten tümüyle merak konusu.  İnsan 3 X 8 e ayırdığı günlük yaşamının en önemli üç te birini oluşturan uyku farklı ogretilerle kontrol altına alınabilir mi ? İnsan 16 saatlik fiziki  dilimde yaptığı şeylerin bir çoğunu hatirlarken , uykuda geçirdiği en az 8 saatlik zamanın içinde hiç bir şeyi hatırlamıyor olması sanki orada yaşanan şeylerin o alemde kalması gerektiği düşüncesini doğuruyor insanda.  Uykuda geçirilen zamanda gerçekte ne oluyor ve neden hatirlayamiyoruz? Ve o alemde geçirilen zaman kavramı ile fiziki hayatta ki zaman kavramlari aynı mi ? Eğer öyle ise bize saatlerce surdugunu düşündüğümüz  bir rüyanın bir kaç saniyeden ibaret olması ilginç değil mi ?  Uykuya geçiş bedeni duyguların ve tüm fiziki sıfatların geride bırakıla...
Devamı